بهینه سازی تعداد و مکان مسیریاب ها در شبکه های مش بی سیم

شبکه های مش بی سیم، شامل مسیریاب های مش و کلاینت های مش هستند، که مسیریاب های مش با کمترین تحرک، ستون فقرات شبکه مش را شکل می دهند. مسیریاب ها و کلاینت ها در شبکه مش از طریق دروازه به اینترنت دسترسی پیدا می کنند. امروزه شبکه های مش بی سیم، سرویس های بی سیم را در گستره متنوعی از کاربردها، در سطح شخصی، محلی، محوطه های دانشگاهی و نواحی شهری ارائه می دهد. یکی از اصلی ترین چالش های موجود در طراحی شبکه مش بی سیم، تعیین موقعیت مکانی مسیریاب های مش در شبکه است. در واقع، تعیین مکان مسیریاب های مش در ساختن یک شبکه مش بی سیم، اولین مرحله در تضمین کارایی مطلوب در شبکه است. مسئله ی اساسی در جایگذاری مسیریاب های مش، یافتن تعداد مسیریاب های مورد نیاز مش است به گونه ای که معیارهای مورد نیاز این شبکه را برآورده کند. در این پایان-نامه یک روش ابتکاری که با استفاده از الگوریتم ژنتیک، برای یافتن تعداد مسیریاب ها و موقعیت بهینه آن ها پیشنهاد شده است. روش پیشنهادی می تواند معیارهای لازم این شبکه را به طور موثری تامین کند. نتایج حاکی از کارایی قابل قبول این روش دارد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی از لحاظ تعداد مسیریاب ها و میزان فضای پوششی متناسب با آن، از روش های مشابه، بهتر است.